 |
Ime i prezime | Nenad Lalatović | ||||||||||
| Rođen | 22/12/1977 | |||||||||||
| Mesto u timu | Odbrana | |||||||||||
| Utakmica za reprezentaciju | 1 | |||||||||||
| Golova za reprezentaciju | – | |||||||||||
| Debitovao | 13/12/2000 | |||||||||||
| Igrao u klubovima | FK Crvena Zvezda (Beograd), OFK Beograd (Beograd), FK Radnički (Kragujevac), FK Milicionar (Beograd), Shakhtar Donetsk (Ukr), VfL Wolfsburg (Ger), FK Zemun (Zemun), OFK Beograd (Beograd) |
|||||||||||
Rođen 22. decembra 1977. u Beogradu.
Prošao sve mlađe kategorije Crvene zvezde, ali je pre nego što je debitovao za prvi tim bio na pozajmicama u OFK Beogradu (1995-96), Radničkom iz Kragujevca i beogradskom Milicionaru (1997-1999). Vraća se na “Marakanu” i postaje standardan prvotimac (1999-2003). Sa “crveno-belima” osvojio dve titule prvaka (2000, 2001) i dva Kupa jugoslavije (2000, 2002).
U januaru 2003. postaje član ukrajinskog Šahtjora sa kojim je potpisao trogodišnji ugovor. Nakon godinu dana tavorenja u ukrajinskom Donjecku, rešio je da potraži sreću na drugoj strani, pa je prihvatio ponudu o pozajmici iz nemačkog bundesligaša Volfsburga. Osim nekoliko susreta u drugom timu Volfsburga, nije uspeo da se nametne u ovom bundesligašu, pa se vratio u Ukrajinu.
U novembru 2005. Fudbalski savez Ukrajine je Lalatovića suspendovao na 12 meseci zbog napada na sudiju u meču „B” timova Šahtjora i Zorje. Navodno je posle utakmice pesnicom udario arbitra, dobio crveni karton, a posle toga s leđa opet nasrnuo na njega. U decembru 2005. Lalatović i klub iz Donjecka su raskinuli ugovor i iskusni defanzivac se vratio u Srbiju. Jedno vreme nastupao za FK Zemun, da bi karijeru okončao u dresu OFK Beograda.
Oženjen Ivom Babović, najstarijom kćerkom biznismena Milije Babovića.
Trenerska karijera
Trenerskim poslom počeo je da se bavi u Sremu iz Sremske Mitrovice. Nastavio je u novosadskom Proleteru, s kojim je u prvoj sezoni osvojio deveto mesto u Prvoj ligi, a u drugoj četvrto. U sezoni 2013/14 vodio Voždovac i s njim “skinuo skalp” svojoj Zvezdi (1:0). Proleće je proveo u Kruševcu i praktično rešio sezonu trijumfom Napretka protiv Partizana (2:0).
U junu 2014. Lalatović je postavljen za trenera Crvene zvezde. Sa crveno-belima je u sezoni 2014/15. osvojio drugo mesto u Superligi Srbije sa 7 bodova zaostatka za Partizanom, dok je u Kupu Srbije tim eliminisan već u osmini finala od Rada. Klub nije nastupao u evropskim takmičenjima zbog kazne UEFA. Na kraju sezone Lalatoviću je istekao ugovor pa je napustio klupu crveno-belih.
Krajem juna 2015. Lalatović je postavljen za trenera Borca iz Čačka. Zbog teške finansijske situacije u klubu on je napustio Borac 10. novembra 2015. godine. U momentu njegovog odlaska Borac je beležio sjajne rezultate i nalazio se na drugom mestu u Superligi Srbije.
Samo dan nakon što je napustio Čačane, Lalatović je predstavljen kao novi šef stručnog štaba Vojvodine. Sa Novosađanima se zadržao do 16. decembra 2016. godine kada je podneo ostavku. Vojvodina je sa njim kao trenerom stigla do poslednjeg kola kvalifikacija za Ligu Evrope, a u Superligi Srbije 2016/17. je na kraju jesenjeg dela šampionata bila na trećem mestu sa devet bodova manje od Crvene zvezde, a tri od Partizana. Pod njegovim vođstvom, tokom 13 meseci i četiri dana, Novosađani su odigrali 54 zvanične utakmice u prvenstvu, Kupu Srbije i kvalifikacijama za Ligu Evrope. Zabeležili su skor od 30 pobeda, 15 remija i samo 8 poraza, uz sjajnu gol razliku – 87:36.
Lalatović je 26. decembra 2016. postavljen za trenera Čukaričkog, sa kojim je potpisao četvorogodišnji ugovor. Vodio je Čukarički do kraja sezone 2017/18. kada je sporazumno raskinuo saradnju sa klubom. Početkom juna 2018. godine je postavljen za trenera niškog Radničkog. Sa ekipom Radničkog je u sezoni 2018/19. osvojio drugo mesto u Superligi Srbije, što je najbolji plasman u istoriji kluba. Takođe je stigao do polufinala Kupa gde je eliminisan od Partizana. U junu 2019. godine je napustio Radnički. Nekoliko dana nakon napuštanja Radničkog, Lalatović je po drugi put u karijeri preuzeo novosadsku Vojvodinu.
1. marta 2017. godine postavljen je za selektora mlade reprezentacije Srbije. Prethodno je Tomislav Sivić sa mladom reprezentacijom izborio plasman na Evropsko prvenstvo 2017. u Poljskoj, ali je u međuvremenu podneo ostavku pa je na njegovo mesto postavljen Lalatović kako bi vodio tim na prvenstvu. Mlada selekcija je sa Lalatovićem na klupi, završila takmičenje na Evropskom prvenstvu već u grupnoj fazi. Osvojen je samo jedan bod protiv Makedonije (2:2), dok su porazi došli od Portugala (0:2) i Španije (0:1). Nakon prvenstva Lalatović je napustio mesto selektora.
Prvenstvene utakmice u klubovima u kojima je nastupao:
| Season | Club | Country | Level | GP | GS |
| 2006-07 | OFK Beograd |  SRB |
1 | 10 | 0 |
| 2005-06 | FK Zemun |  SCG |
1 | 5 | 0 |
| 2004-05 | Shakhtar Donetsk |  UKR |
1 | 4 | 0 |
| 2003-04 | VfL Wolfsburg (loan) |  GER |
1 | 0 | 0 |
| 2003-04 | Shakhtar Donetsk | UKR |
1 | 0 | 0 |
| 2002-03 | Shakhtar Donetsk | UKR |
1 | 10 | 0 |
| 2002-03 | FK Crvena Zvezda Beograd | YUG |
1 | 16 | 0 |
| 2001-02 | FK Crvena Zvezda Beograd | YUG |
1 | 30 | 0 |
| 2000-01 | FK Crvena Zvezda Beograd | YUG |
1 | 24 | 4 |
| 1999-00 | FK Crvena Zvezda Beograd | YUG |
1 | 14 | 0 |
| 1998-99 | FK Milicionar Beograd (loan) | YUG |
1 | 21 | 0 |
| 1997-98 | FK Milicionar Beograd (loan) | YUG |
2 | ? | ? |
| 1996-97 | FK Radnički Kragujevac (loan) | YUG |
2 | ? | ? |
| 1996-97 | FK Crvena Zvezda Beograd | YUG |
1 | 3 | 0 |
| 1995-96 | OFK Beograd (loan) | YUG |
1 | 3 | 0 |
| Career Totals: | 151 | 4 | |||
Utakmice reprezentacije Jugoslavije u kojima je nastupao:
| PU | 13.12.2000 |  Grčka |
– | Jugoslavija |
1-1 | (0-1) |
