Petković Dejan

	Ime i prezime						Dejan Petković – ‘Rambo‘
	Rođen						10/09/1972
	Mesto u timu						Vezni igrač
	Utakmica za reprezentaciju						6
	Golova za reprezentaciju						1
	Debitovao						04/03/1995
	Igrao u klubovima						FK Majdanpek (Majdanpek), FK Radnički (Niš), FK Crvena Zvezda (Beograd), Real Madrid (Esp), Sevilla (Esp), Racing Santander (Esp), Vitoria Bahia (Bra), Venezia (Ita), CR Flamengo Rio de Janeiro (Bra), CR Vasco de Gama (Bra), Al-Ittihad (KSA), Shanghai Shenhua (Chn), Fluminense FC (Bra), Goiás EC (Bra), Santos SP (Bra), Atlético Mineiro (Bra), CR Flamengo Rio de Janeiro (Bra)

Rođen 10. septembra 1972. godine u Majdanpeku.

Prve fudbalske korake napravio u lokalnom FK Majdanpek, ali se fudbalski afirmisao u Radničkom iz Niša, u čijem dresu je debitovao 25. septembra 1988. sa samo 16 godina i 15 dana i tako postao najmlađi igrač koji je ikada igrao zvaničan meč u istoriji stare Jugoslovenske 1. lige, prestigavši rekord Mitra Mrkele za samo 1 dan. Kasnije su taj rekord nadmašili Mirko Vučinić (16 godina i 1 dan i Slavko Perović sa 15 godina i 311 dana).

U Zvezdu je stigao 1992. godine, kada se razišla slavna generacija, koja je gospodarila svetskim fudbalom, a klub zbog sankcija nije igrao u evrokupovima. Rambo je za tri i po sezone u Zvezdi odigrao 140 takmičarskih utakmica, postigao 39 golova, osvojio šampionsku titulu u sezoni 1994/95 i tri nacionalna kupa 1992/93, 1994/95 i 1995/96.

Nakon sjajnih igara u dresu Crvene zvezde stigla je ponuda Reala koji se, iako je kliše, zaista ne odbija. Iako je bio najbolji strelac na pripremama sa sedam golova, nikada nije dobio pravu šansu u kraljevskom klubu. Odigrao je samo pet ligaških susreta i učestvovao u osvajanju titule i Superkupa Španije 1997. godine. Bio je i na pozajmicama u Sevilji 1996. godine (osam prvenstvenih mečeva, jedan gol) i Rasingu iz Santandera 1997. godine, gde je odigrao devet utakmica u prvenstvu.

Zatim počinje najblistaviji period u njegovoj karijeri. Brazilska bajka je trajala do kraja njegove karijere, sa izuzetkom perioda provedenih u Italiji, Kini i Saudijskoj Arabiji. Očarao je Brazilce svojim potezima, tehnikom, driblinzima, golovima iz slobodnih udaraca i kornera i postao legenda fudbala u zemlji u kojoj je ova igra način života. Za Vitoriju je od 1997. do 1999. godine na 27 utakmica u prvenstvu postigao 16 golova, osvojio dva šampionata Baije 1997. i 1999. godine i jedan Kup Severoistoka. Proglašen je i za najboljeg igrača Vitorije u 20. veku po izboru navijača. Imao je epizodu u italijanskoj Veneciji 1999/2000, kada je na 13 mečeva postigao jedan gol. Ipak, brzo se vratio u Brazil i u dresu Flamenga od 2000. do 2001. godine na 44 ligaških susreta postigao 18 golova. Osvojio je dva šampionata Rio de Žaneira 2000. i 2001. godine. Njegov neverovatan gol iz slobodnog udarca u 89. minutu finala iz 2001. godine obezbedio je trofej Flamengu. Mesec dana kasnije doneo im je i Kup golom iz slobodnog udarca protiv Sao Paula.

Nastupao je i za Vasko da Gamu od 2002. do 2003. godine i osvojio prvenstvo Rio de Žaneira 2003. Iste godine u dresu kineskog Šangaja na 22 meča postiže sedam pogodaka. Vraća se u Brazil i ponovo blista u ekipi Vasko da Game, kada je 2004. godine na 36 utakmica postigao 18 golova. Pomogao je klubu da opstane u ligi, bio lider tima po broju golova i asistencija, a dobio je i srebrnu loptu kao nagradu za jednog od dva najbolja vezna igrača brazilske Serije A. Imao je i izlet u Al Itihad iz Saudijske Arabije sa kojim je 2005. godine osvojio azijsku Ligu šampiona.

Za brazilski Fluminense je od 2005. do 2006. godine na 39 utakmica postigao 11 pogodaka. Kao strelac 1000. fluminenseovog gola u prvenstvu dobio je spomen ploču u svoju čast u sedištu kluba, a još jednom je 2005. godine dobio srebrnu loptu zbog odličnih igara u šampionatu. Tokom 2007. godine nosio je dresove Gojasa i Santosa, a u prvenstvu 2008. godine za Atletiko Mineiro je na 27 susreta zabeležio četiri gola.

Prilikom povratka u Flamengo, mnogi su bili skeptični da li će pružiti partije na nekadašnjem nivou zbog godina, a popularni “Peć“ ih je 2009. sa osam postignutih golova doveo do šeste titule prvaka Brazila u klupskoj istoriji. I dalje je uveliko igrao na vrhunskom nivou, kada mu je 20. novembra 2009. godine ukazana velika čast da bude primljen u brazilsku kuću slavnih na Marakani, gde se nalaze otisci njegovih stopala. Tako je postao peti stranac kome je ukazano ovo veliko priznanje i tek treći Evropljanin, posle Franca Bekenbauera i Euzebija. Svrstao se među legende brazilskog fudbala, rame uz rame sa jednim Peleom, Garinčom, Zikom, Falkaom, Romarijom, Dungom, Bebetom, Kakom i ostalima. Dva puta je biran u idealni tim brazilske lige po izboru brazilske fudbalske konfederacije 2005. i 2009. godine, a tri puta po izboru magazina Plakar 2004, 2005. i 2009. godine. Sa devet postignutih golova iz kornera svetski je rekorder u profesionalnom fudbalu, a 5. juna 2011. godine odigrao je oproštajni meč kao kapiten Flamenga protiv Korintijansa. Navijači su ga pozdravili ovacijama uz koreografiju sa srpskom zastavom u njegovu čast, što je jedino njemu od svih stranaca priređeno na brazilskim stadionima.

Reprezentacija

U dresu kadetske reprezentacije Jugoslavije, sa 15 godina, Dejan Petković je bio postigao jedan od najbržih golova u istoriji igre. Naime, na Kipru, Rambo se upisao u listu strelaca tek što se krenulo sa centra, lopta je putovala samo tri sekunde pre nego što je završila u mreži.

Iako je postao živa legenda fudbala u zemlji koja godišnje izveze najviše fudbalera, nacionalni tim je ostao bolna tačka nekadašnjeg kapitena Crvene zvezde i igrača Real Madrida, jer se u dresu sa državnim grbom nije naigrao.

Za reprezentaciju Jugoslavije odigrao je svega šest utakmica uz jedan pogodak. Debitovao je 31. marta 1995. godine u pobedi protiv Urugvaja (1:0) u Beogradu. Za vreme selektora Slobodana Santrača na meču protiv Argentine odbio je da uđe u igru samo nekoliko minuta pre kraja, zbog čega je označen kao nepodoban u nacionalnoj selekciji. Nije pozivan u narednom periodu, pa je propustio i Svetsko prvenstvo u Francuskoj 1998. godine.

U reprezentaciju ga je vratio njegov nekadašnji trener iz Zvezde, Milan Živadinović, za vreme svog kratkog selektorskog mandata, pa je Rambo odigrao još samo meč protiv Brazila (1:1), 23. septembra 1998. godine. Kasnije više nikada nije igrao za nacionalni tim. Brazilci nisu mogli da se načude, kako to da jedan igrač koji briljira u njihovom šampionatu ne igra za svoju zemlju, pred svetski šampionat u Nemačkoj 2006. godine. Selektori su se menjali, ali ovaj fudbalski virtuoz više nije igrao ni za Jugoslaviju, Srbiju i Crnu Goru, a ni za Srbiju.

O njegovoj neverovatnoj karijeri, reditelj Darko Bajić snimio je i dokumentarni film “O Gringo“, koji opisuje Petkovićev fudbalski razvoj od najranijih dana u Nišu, pa do statusa fudbalske ikone u Brazilu. Rambo od nedavno radi kao trener mladog tima Atletiko Paranensea.

Oženjen je Violetom sa kojom ima dvoje dece.

Prvenstvene utakmice u klubovima u kojima je nastupao:

Season	Club	Country	Level	GP	GS
2009	CR Flamengo Rio de Janeiro	BRA	1	23	8
2008	Atlético Mineiro-MG	BRA	1	27	4
2007	Santos SP	BRA	1	21	1
2007	Goiás Esporte Clube	BRA	1	2	0
2006	Fluminense FC	BRA	1	19	5
2005	Fluminense FC	BRA	1	20	6
2004-05	Al-Ittihad	KSA	1	0	0
2004	CR Vasco de Gama	BRA	1	36	18
2003	Shanghai Shenhua	CHN	1	22	6
2002	CR Vasco de Gama	BRA	1	19	2
2001	CR Flamengo Rio de Janeiro	BRA	1	21	4
2000	CR Flamengo Rio de Janeiro	BRA	1	23	14
1999-00	SSC Venezia	ITA	1	13	1
1998	Vitoria Bahia	BRA	1	21	14
1997	Vitoria Bahia	BRA	1	8	2
1996-07	Racing Santander (loan)	ESP	1	9	0
1996-97	Real Madrid	ESP	1	2	0
1995-96	Sevilla CF (loan)	ESP	1	8	1
1995-96	Real Madrid	ESP	1	3	0
1995-96	FK Crvena zvezda Beograd	YUG	1	14	5
1994-95	FK Crvena zvezda Beograd	YUG	1	36	8
1993-94	FK Crvena zvezda Beograd	YUG	1	29	10
1992-93	FK Crvena zvezda Beograd	YUG	1	30	5
1991-92	FK Radnički Niš	YUG	1	30	8
1990-91	FK Radnički Niš	YUG	1	17	0
1989-90	FK Radnički Niš	YUG	1	21	2
1988-89	FK Radnički Niš	YUG	1	2	0
Career Totals:				473	124

Utakmice reprezentacije Jugoslavije u kojima je nastupao:

PU	31.03.1995	Jugoslavija	–	Urugvaj	1-0	(0-0)
PU	31.05.1995	Jugoslavija	–	Rusija	1-2	(1-2)
PU	20.09.1995	Grčka	–	Jugoslavija	0-2	(0-0)
PU	12.11.1995	El Salvador	–	Jugoslavija	1-4	(1-3)
PU	16.11.1995	Meksiko	–	Jugoslavija	1-4	(1-3)
PU	23.09.1998	Brazil	–	Jugoslavija	1-1	(1-1)