Demić Sergije

	Ime i prezime						Sergije Demić
	Rođen						16/04/1909 † 21/11/1973
	Mesto u timu						Golman
	Utakmica za reprezentaciju						4
	Golova za reprezentaciju						–
	Debitovao						29/05/1932
	Igrao u klubovima						RŠK Hajduk (Sarajevo), HŠK Concordia (Zagreb, WAC (Aut), Građanski SK (Skoplje)

Rođen 16. aprila 1909. u Sarajevu, umro 21. novembra 1973. u Beogradu.

Započeo karijeru u sarajevskom Hajduku i već sa osamnaest godina 1927. počeo braniti za seniorsku momčad. Njegov talenat nije promakao trenerima zagrebačke Concordije, koji su perspektivnog Demića 1930. doveli u Zagreb, s ciljem da ojačaju momčad koja je te godine prvi put ušla u Prvu ligu.

Concordia je tada postala treći po snazi zagrebački klub (iza Građanskog i HAŠK-a), ali s ambicijom da u premijernoj sezoni prije svega zadrži prvoligaški status. Međutim, dogodilo se veliko iznenađenje: s 21-godišnjim Demićem na golu, Concordia je osvojila državno prvenstvo i titulu prvaka Kraljevine Jugoslavije! U uzbudljivoj završnici prvenstva odlučujuća utakmica odigrala se u poslednjem kolu kada je Concordia na svom terenu savladala glavnog rivala i najozbiljnijeg kandidata za prvo mesto, beogradski BSK sa 4:2. Tog 9. novembra 1930., skoro 15.000 gledalaca gotovo puna dva sata prisustvovalo je drami kakva se još nije videla na igralištu ‘zelenih’ na Tratinskoj cesti (današnji stadion u Kranjčevićevoj). Nakon istorijske pobede, igrači Concordije su na ramenima izneseni s terena, dok je ogromna masa sveta pošla gradskim ulicama oduševljeno pevajući i kličući Concordiji i Zagrebu, koja je posle dužeg vremena ponovo osvojila državno prvenstvo (nakon Građanskog 1923., 1926. i 1928., HŠK Concordia je drugi zagrebački klub koji je osvojio naslov prvaka države).

Dopisnik ‘Politike’, nekadašnji fudbalski as Artur Ture Dubravčić, sutradan je opširno izvestio o utakmici i o tome da je ‘Konkordija imala u svojoj odbrani najjači deo tima. Demić na golu branio je bezbroj lepih, oštrih pa i opasnih udaraca i u prvome redu je njegova zasluga da B. S. Klub nije izjednačio.’ Ovaj izveštaj ima još veću težinu kada znamo da su nasuprot Demića bili Aleksandar Tirnanić Tirke i Blagoje Marjanović Moša, poznati napadački tandem BSK-a i reprezentacije Jugoslavije, koja je tog leta uspešno nastupala na prvom Svjetskom prvenstvu u Montevideu.

Već prve godine po dolasku u Zagreb, Sergije Demić zvani inače Gricko stekao je veliku popularnost i simpatije navijača. I naredne 1931. godine s velikim uspehom brani gol Concordije kada njegova ekipa osvaja drugo mesto, iza BSK-a, a ispred Građanskog i Hajduka iz Splita. Iduće 1932. godine prvenstvo se igra po novom sistemu takmičenja: uzevši teritorijalni princip, JNS je odredio četiri grupe čija će se završnica igrati po dvostrukom kup-sistemu. Ekipa Concordije, koja opet igra u velikoj formi, u četvrtfinalu je bolja od Viktorije iz Zagreba (3:0 i 3:7), a u polufinalu uverljivo pobeđuje Jugoslaviju iz Beograda (0:0 i 6:1). U finalu, ‘konkordijaše’ je čekao favorizovani splitski Hajduk, koji je prethodno izbacio lanjskog prvaka BSK-a.

Uprkos najavama, već u prvoj utakmici u Splitu Concordia je iznenadila pobedom 2:1, pre svega zahvaljujući golmanu Demiću koji je, kako javljaju tadašnje novine, bio najbolji u polju. Sedam dana kasnije, 6. novembra 1932., Zagreb je ponovo zahvatila euforija: prepune tribine gledalaca – preko 15.000 – te mnoštvo ljudi na klupama uz samu aut-liniju te iza golova, s nestrpljenjem je iščekivalo početak utakmice i proslavu druge titule prvaka Jugoslavije. A nije dobro počelo – Hajduk je poveo i sve do poluvremena držao 1:0. Ipak, igrači Concordije smogli su snage i u nastavku izjednačili, a onda napravili i preokret golom svog najboljeg igrača i prvog strelca prvenstva Svetislava Valjarevića. Pred kraj Hajduk ponovo napada, ali Demić još jednom bravurozno brani. Nakon poslednjeg zvižduka sudije, oduševljeni Zagrepčani utrčavaju u teren i svoje ljubimce opet iznose na ramenima s igrališta, na kome je još dugo ostala velika gomila navijača koja je oduševljeno klicala novom prvaku države.

Dva klupska naslova i odlične obrane koje tih godina pruža u dresu Concordije otvaraju Sergiju Demiću vrata reprezentacije, za koju debituje 1932. godine u prijateljskoj utakmici i domaćem porazu protiv Poljske u Zagrebu (0:3). Demić brani za Jugoslaviju i na Balkanskom kupu 1933. u Bukureštu, u pobedama protiv Grčke (5:3) i Bugarske (4:0), a svoju četvrtu i zadnju utakmicu za reprezentaciju igra iste godine u gostujućem porazu protiv Rumunjske (5:0), ušavši u drugom poluvremenu pri rezultatu 4:0.

U to vrijeme konkurencija među golmanima bila je vrlo velika (Milovan Jakšić iz BASK-a, Jovan Spasić iz Jugoslavije, Bartul Čulić iz Hajduka), a nakon pojave talentovanog Franje Glasera (BSK) za mnoge vratare tadašnjeg vremena, pa i za Sergija Demića, reprezentativni dres postaje nedostupan.

Nakon 1934. Demić prelazi u bečki WAC (Wiener Athletiksport Club), u kome se nije dugo zadržao. Vraća se natrag u Zagreb, ali nikad više u onakvu formu kakva ga je krasila s početka 1930-ih godina. Prema nekim izvorima tada je stekao i reputaciju boema, možda zbog saznanja o tragičnoj smrti brata Mirona, koji je poginuo u Internacionalnim brigadama na madridskom frontu 1936. godine. Uskoro na poziv brata Zenona, odlazi u Skoplje gdje počinje igrati za tamošnji Građanski, sve do sezone 1938/39., sa promjenjivim uspehom.

Drugi svetski rat ga zatiče u Sloveniji, u zarobljeništvu koje provodi u Ljubljani. Nakon 1945. dolazi kod brata Kirila u Zagreb, a zatim se zajedno sa suprugom Nadom seli u Beograd, gde je živeo mirnim i povučenim životom.

Preminuo je u 64. godini i sahranjen na Novom groblju u Beogradu.

Utakmice reprezentacije Jugoslavije u kojima je nastupao :

PU	29.05.1932	Jugoslavija	–	Poljska	0-3	(0-0)
BK	03.06.1933	Jugoslavija	–	Grčka	5-3	(3-1)
BK	07.06.1933	Jugoslavija	–	Bugarska	4-0	(2-0)
BK	11.06.1933	Rumunija	–	Jugoslavija	5-0	(5-0)